Overlevingsstrategie van mijnbedrijven

Grondstoffenprijzen zijn erg wisselvallig. In 1999 leek het er erg op dat de ruwe olie beneden de $10 per barril zou duiken, daarentegen was negen jaar later de prijs een orde van grootte hoger om op $147 te pieken. Amper zes maand later, op het dieptepunt van de beurscrisis van 2008 ging de prijs van de ‘crude’ compleet onderuit om naar het jaareinde toe even aan een onwaarschijnlijke $34 te noteren. Dat was ook de officiële olieprijs in 1980. Inmiddels is de prijs al meer dan verdubbeld.
Dan zijn de peripetieën van de goudprijs nog klein bier: over dezelfde tijdsspanne daalde de goudprijs van $975 naar $725 om daarna een fors herstel in te zetten dat begin december leidde tot de nieuwe “all time high” boven $1200 /oz.

De winsthefboom van Goudmijnen

De mythe klinkt eenvoudig genoeg, daarom is het er ook een. Als bij een productiekost per ons van $600 de goudprijs stijgt van bvb $750 (december 2007) naar $1033 (maart 2008) zou de winst bijna verdrievoudigen van $150/oz tot $433/oz.

De realiteit was helaas wel even anders, al gingen de koersen van de meeste goudmijnen behoorlijk hoger tijdens die rally.

Volatiliteit blijft hangen op hoog niveau

Dit artikel dateert van eind 2009. De methodiek is nog steeds valabel, maar de beschreven situatie is uiteraard substantieel veranderd.
De volatiliteit wordt berekend uit de tijdreeks van slotniveaus van een index (of aandeel). Het is gedefinieerd als de standaardafwijking op de reeks procentuele dag-op-dag variaties. Als we alle dag-op-dag variaties beschouwen bekomen we één enkele historische volatiliteit, wat wel illustratief maar niet bijzonder nuttig is.